Διαρθρωμένες σε τέσσερις ενότητες, σαν τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ή τις τέσσερις ποιότητες της Γης, οι ιστορίες της ερημιάς είναι διαποτισμένες με μαγεία, που μεταμορφώνει ακόμη και την πιο σκληρή πραγματικότητα. Περιδιαβαίνουμε στους τόπους των παιδικών χώρων, στις περιπλανήσεις της νεότητας και στην αναζήτηση μιας άλλης πραγματικότητας.
Η Πορτογαλία, η Αθήνα, η Γερμανία· οι μικρόκοσμοι που εγκιβωτίζονται στους μεγαλόκοσμους, αλλά και τους γεννούν συγχρόνως σαν το Άλεφ του Μπόρχες. Δημιουργούν δάση ψευδαισθήσεων, συζυγικές κλίνες σε αχυρώνες, θαυμαστές επισκέψεις και ανεξίτηλες φιλίες με πλάσματα ονειρικά, όπως η Ανατολή και η ερημιά της. Συναντήσεις με προδομένες φιλίες ή φιλίες φευγαλέες, με τροχιές διαγραφόμενες σαν το πέταγμα μιας πεταλούδας σε έναν κινηματογράφο, όπου η επικοινωνία βαθαίνει απότομα πριν χαθεί. Ένας μυστηριώδης θεατής, η Ουρανία που για μια μαύρη γραβάτα καταδικάζεται, η δεσποινίς Μπετκάβια που ασκεί τις γητειές της, η γυναίκα του κυρίου Γκασπάρ που μαγεύει με τα ιδιαίτερα χέρια της. Ο Βενιαμίν με το πράσινο ζακετάκι του, ο Τάκης με τις ανεπίδοτες επιστολές, οι γονείς της Χαράς ως δυο λεπτομέρειες που τελευταία στιγμή γλίτωσαν απ’ τη λήθη.