Ο θεός του Ρίλκε είναι διαφορετικός από αυτόν που έχουμε συνηθίσει. Οι ρίζες αυτού του θεού είναι βαθιά ριζωμένες στις παιδικές ψυχές, στις οποίες απευθύνονται τα παραμύθια. Όμως ο αφηγητής δεν τα αφηγείται απευθείας στα παιδιά. Τα παραδίδει στους μεγάλους, ώστε να τα μεταφέρουν αυτοί στους άμεσα ενδιαφερόμενους.
Κάθε παραμύθι έχει μέσα τον θεό ως αγάπη, ως ισορροπία, ως μνήμη, ως ένωση, ως μια διαφορετική στιγμή που μας διαχωρίζει από το καθημερινό. Τα παραμύθια του είναι αυτά που δεν περιμένουμε. Αντλούν από την σύγχρονή του εποχή. Τα ακούνε κάθε είδους μεγάλοι: άνθρωποι της εξουσίας και του περιθωρίου, γυναίκες και άνδρες όλων των ηλικιών. Είναι υπεύθυνοι αυτοί για τα παραμύθια. Τα ακούν με προσοχή. Τα διασώζουν.
Είναι ο θεός καλός και πόσο; Για ποιον τελικά είναι καλός; Τα παιδιά ρωτούν διαρκώς και περιμένουν ειλικρινείς απαντήσεις. Ας έχουμε το νου μας, μήπως συναντήσουμε στον δρόμο μας τον αφηγητή, για να μας παραδώσει τα παραμύθια του.
Αναστασία Καραβασιλείου